مردم گفتند باربی بد است. خانواده های مذهبی گفتند باربی بد است. کارشناسان و نویسندگان و پژوهشگران گفتند باربی بد است. جالب اینجاست که حتی مسئولین هم گفتند باربی بد است و بعد چه شد... همه گفتند باربی بد است، همین! البته این هم یک روش مبارزه در جنگ نرم است که همه باهم بگوییم: باربی بد است و بعد برویم دنبال کار خودمان.
سايت ريحانه- بادبان ها را بکشید! بادبان ها را بکشید! ... این عکس العمل ما در برابر هجمه فرهنگی دشمن خصوصاً در حوزه الگو سازی توسط جبهه معارض دشمن بوده است.
کارشناسان گفتند باربی سرباز جنگ نرم دشمن است؛ باربی بد و مضر است و همه به تبع آن تکرار کردند: باربی بد است... باربی بد است... باربی بد است...
مردم گفتند باربی بد است. خانواده های مذهبی گفتند باربی بد است. کارشناسان و نویسندگان و پژوهشگران گفتند باربی بد است. جالب اینجاست که حتی مسئولین هم گفتند باربی بد است و بعد چه شد... همه گفتند باربی بد است، همین! البته این هم یک روش مبارزه در جنگ نرم است که همه باهم بگوییم: باربی بد است و بعد برویم دنبال کار خودمان.
از آن طرف، مُبلغان باربی چه کردند؟
همین قدر بگویم که وقتی اطرافمان را نگاه می کنیم می بینیم از کاغذ دیواری گرفته تا پرده و لباسِ زیر و روی دختر و بر چسب و انواع اسباب بازی و ... سرکار خانم باربی یکه تازی می کنند. و ما فقط به سَبکِ بادبانها را بکشید تکرار می کنیم: باربی بد است...
و ای کاش قضیه به همین جا ختم می شد. در سال های اخیر شخصیت هایی صحنه گردان عرصه الگو سازی برای کودکان ما شده اند که واقعا باید باربی را با همه پلشتی ها و فضاحت هایش حلوا حلوا کنیم و دور سرمان بچرخانیم.
بالاخره اگه چهره باربی بر اساس اصول زیبایی شناختی یک ملاحتی، یک زیبایی زنانه ای دارد، شخصیت های مثل برتز و ... نه تنها این زیبایی را ندارد بلکه چهره شان تداعی زنان بد کاره را داشته و به اصطلاح امروزی ها، فَشِن است. اگر باربی طی این سال ها( از زمان تولیدش در سال 1959 میلادی) تا کنون به دوست پسرش وفادار بوده است، شخصیت های جدید، بر اساس قانون لذت گرایی و آزادی جنسی، هر زمان با یک دوست پسر دیده می شوند. متاسفانه الان دیگر نه تنها چشمان کودکان ما به تصاویر باربی عادت کرده و با آن اُنس گرفته است، بلکه خود ما هم عادت کرده ایم که تمام شخصیت های کارتونی را با یک همتا(یا اصطلاحاً پارتنر) از جنس مخالف ببینم. حتی وقتی نسخه جدید کارتونِ زورو به نام" ال زورو" از تلویزیون خودمان هم پخش می شود، شخصیت اول فیلم با یک دختر جوان که دوست او است، هنرنمایی می کند.
آیا تا به حال شما نیز تصاویر 3 جفت دوست دختر و دوست پسر که شخصیت های فیلمی به نام "high school musical" هستند را روی محصولات مختلف کودکان و نوجوانان مثل کتاب، دفتر، آلبوم، برچسب و پازل و.... دیده اید؟
سه جفت دوست دختر و دوست پسر که در یک مدرسه موسیقی دائما در حال خواندن و رقصیدن با هم هستند و متاسفانه تصاویر آنها در حالت های بسیار زشت و زننده، به وفور روی لوازم مربوط به نوجوانان ما دیده می شود. هر چند این فیلم هنوز دوبله نشده و به راحتی قابل دسترس نیست ولی اکثر نوجوانان ما بدلیل زیاد بودن تصاویر آنها روی محصولات مختلف، با آنها اُنس دارند و برخی، آنها را الگوی خود قرار می دهند و این قصه سر دراز دارد...
در روزهای اخیر نمایشگاهی با عنوان "دنیای اسباب بازی، آموزش و سرگرمی" در محل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان (واقع در خیابان حجاب) تهران برگزار شده بود که اتفاقا زیر نظر "شورای نظارت بر اسباب بازی" محصولاتی را ارائه داده بود. و تازه عمق فاجعه از اینجا شروع می شود. البته همین جا اذعان می کنیم که شرکت های تولیدی خوبی نیز در این نمایشگاه حضور داشتند و برخی از محصولات، واقعاً تحسین برانگیز بود.
به محض ورود به نمایشگاه یک LCD بزرگ بود که در آن فیلم آموزش زبان برای کودکان را پخش می کرد که 2 دختر و 2 پسر انگلیسی زبان، حدود 10 ساله در یک فضای مخصوص در حال آواز خواندن و رقصیدن بودند که چه شما بخواهید چه نخواهید اگر قصد داشته باشید فرزندتان زبان انگلیسی یاد بگیرد حتما در کنار آن رقصیدن، آن هم به شکل حرفه ای و در کنار جنس مخالف خود را یاد خواهند گرفت. البته نگران نباشید چون همه محصولات این نمایشگاه زیر نظر شواری نظارت بر اسباب بازی بوده، حتما یادگیری رقص و... به صلاح فرزند شماست؟!
نظارتِ شورای نظارت بر اسباب بازی، نظارت محتوایی نبوده و اصولاً محتوایی که اسباب بازی به کودک انتقال می دهد برای آنها موضوعیت ندارد.
نظارت، محتوایی بوده ولی از نگاه ناظران، مسأله حیا موضوعیت نداشته و اصولاً آنها از پروژه دقیق حیا زدایی دشمن بی خبر هستند یا برایشان بی اهمیت است.
از نظر ناظران برای اینکه فکر کودکان و نوجوانان رشد پیدا کند باید با این پدیده های غیر اخلاقی از همان سنین کودکی آشنا شوند.
با توجه به عدم حضور باربی، ناظران، هم می خواسته اند نظارت محتوایی داشته باشد(بنابراین فرضیه اول مردود می شود) و هم مسأله حیا از شاخص های مورد نظر آنها بوده است(بنابراین فرضیه دوم مردود می شود). ولی بعد از 50-60 سال که قضییه باربی لو رفته و در جهان به عنوان آموزگار سکس شناخته شده و در کشور ما نیز تا عمق وجود کودکانمان تاثیر گذاشته، تازه تصمیم گرفتند که باربی (عضو قدیمیِ فعالِ بازیهایِ دختر بچه های ایرانی) را حذف کنند. درحالیکه در شناسایی شخصیت های تازه نفس و جدیدِ مؤثر و یکه تاز عرصه حیا زدایی در کودکان و نوجوانان، (که با استفاده از بستری که باربی فراهم کرده، اتفاقا خیلی دقیق تر عمل می کنند) غافل و بی خبر هستند و در خواب خرگوشی به سر می برند.
و شاید 50-60 سال دیگر که رفتارها ، گفتارها، نگاه ها و سبک زندگی کودکان و نوجوانان ما خدای نکرده مثل برتز و هانامونتانا و .... شد و ارتباط با جنس مخالف به امری عادی تبدیل شد، ناظران ما از خواب بیدار می شوند و تصمیم خواهند گرفت که تصاویر برتز و هانامونتانا و ... در نمایشگاه نباشد و خدا می داند که طی این 50-60 سال چه شخصیت های الگو سازجدیدی برای کودکان ما طراحی شده اند و آنگاه در برابر کوتاهی ها و غفلت هایمان چه پاسخی خواهیم داشت؟
نظرات شما عزیزان: